تریبون دارابکلا

فرهنگ درخت بانی

به قلم دامنه. به نام خدا. در عکسهایی که دوستان خوب من، جناب حاج علی میرزا و جناب رنگین کمان رمضانی به دامنه فرستادند، با کمالِ تأسُّف مشاهده کرده و می کنیم که درختکاری پیش از هر چیز، به درخت بانی نیاز دارد. چراکه؛

گویا هنوز بر برخی ها بدرستی جانیفتاده است، افتادنِ هر یک درختِ کاشته شده با پول و دسترنج و اشتیاق یک خیّر و خیرخواه، علاوه بر تخریب روانِ جامعه و خراش قلبِ آحاد مردم، به معنی از میان بردن اکسیژن پاک است. به معنی گرم شدن فضاست. به معنی ناشکیل شدن روستاست. به معنی بی نهایت بی فرهنگی ست. به معنی بُریدن بال ملائک خداست.

و در یک کلام، بُریدن هر شاخه درخت به معنی جریحه دار کردنِ تفکرِ آتیه اندیش دارابکلاست که هیچ کس حق ندارد آینده را بسوزاند و حال را مجروح کند و گذشته را منکر گردد.

فقط بگویم یک زمانی توی همین روستای مذهبی دارابکلا چند جنگلبان و سرجنگلبان حضور داشتند، مانند آقایان: راسخیان (=که راس خیان خطاب می شد)، محمد کیادی، برزوئی و خلیلی؛ که مردم برای تهیۀ شِلپَت و شیش و حجارپاها و هیمه و حتی خال و پوش، از آنها باید با هزار تمنّا و صدها پا دوندگی، اجازه می گرفتند و تازه برای گرفتن چوب جنگلی (=آن هم درخت افتاده) باید چندین روز در جای جای جنگل می گشتند و شناسایی می کردند و به صورت قانونی و چکُّش شده، با مجوّز کتبی استحصال و حمل می کردند تا خانه ای یا انباری یا گرمخانۀ توتونی را سر و سامان داده باشند.

حالا چه شده است که مثل آبِ خوردن، درخت های کاشته شده و هدفمند یک خیراندیش _جناب حاج علی میرزا_ را، آن هم در گوشه های جادّۀ منتهی به روستا، که در معرض دید همگانی ست و برای مسیر روستا، مناظر زیبا و فریبا آفریده، و چندین بار با هزینه و شوق ایشان و دوستانش هرَس و حرس گردیده، شاخ تا شاخ می بُرُند و بُن تا بُن را جریح می سازند و بر تنه و ساقه و ریشه و سرشاخه های باقی ماندۀ درختان، آسیب جدّی وارد می کنند و آب از آب هم تکان نمی خورد! انگار شهر، شهر هرت شده است. خود مشاهده کنید و بر ایجادِ فرهنگ درخت بانی غِبطه بخورید:

آسیب زدن درختان جادّۀ دارابکلا. تیرماه 1397

عکاس: حاج علی میرزا، ارسالی جناب رنگین کمان

از جنابان: رنگین کمان و حاج علی میرزا ممنونم

که دامنه را در جریان این حادثۀ تلخ محل قرار داده اند

تا این پست را بنویسم. امید است تدابیری اندیشیده شود

تا حاصل کار چندساله، یک شبه فوت و دود نشود

از نظر هر انسان مُنصفی هم سوختنِ مسجدجامع تاریخی ساری

دل انسان را به درد می آورد و هم بُریدن اَشجار و درخت های زیبا که روح طبیعت و لباس زمین است.

عکس زیر: آتش گرفتن مسجدجامع ساری. 22 تیر 1397

عکس از مهندس محمد عبدی