يكشنبه ۸ مرداد ۱۴۰۲ به قلم دامنه. به نام خدا. سلام. اگر بگویم صوت از دستهی اعجاز است گمان نکنم بیراههای تَفته، بافته باشم. مثلا" حنجرهی غوغاگر منبری مشهور مرحوم محمدتقی فلسفی. مثلا" صوت طنینانداز رضا هلالی. مثلاً نغمهی صاف فریدون آسرایی. مثلا" صدای جذاب بنیامین بهادری. لحن مرتّبِ و زلالِ خطیبِ توانای دورههای انقلاب «سید علی خامنهای». و غُرش الفاظ در جملات صداپیشهی کهنهکار اکبر منانی که گویندگی او در مستند مرا در زمین میخکوب میکند و در اوج و فرودش، پرِ پریدن به آسمانم میبخشد. باری؛ گفتم، بارها، که پای تلویزیون نیستم! اگر هم باشم! ۹۹ و اندی درصد شبکهی مستند را بر دیدگانم وا میکنم. مستندهای وحوش و طبیعت که اکبر منانی گویندهاش باشد تا ۴۵ دقیقهی اول و آخر فیلم، مرا بر جایم جوش میکند و عین رسَن پایم را میبندد. مثال آن، صدای او در مستند «پازنهای خانگُرمَز» منطقهای شگفتانگیز در ایران، مابینِ اسدآباد تا تویسرکان استان همدان، که حقیقتا" حنجره و لحنش در آن سِحرانگیز است و محشر کرده است. صدایش که به گوشم رسد دست از هر کاری در خانه میشُویَم تا اصوات حنجرهی منانی را در دو گوشم پژواک و طنین اندازم. شاید صوتِ امام سجاد حضرت زینالعابدین -علیهالسلام- هم -که روز شهادتش تسلیت- چونان پیامبرِ نغمه، حضرت داوود ع بهشدت دلنشین و گوشنواز بوده باشد، طبعاً اینهمه ادعیه، نشان از آن صوت خوش میدهد؛ زیرا معمولا" دعا با صوت زیباست که به هوا برمیخیزد. برای آقای اکبر منانی عمری مطلوب و مطوّل طلب میکنم که بازهم حنجرهی او الفاظ را به غُرش و رقص آورَد. زیرا صداست که مستند، منبر، مرثیه، ترانه را مانا مینماید. دامنه. دامنه | دارابی ۰ موافق ۰ مخالف (Why, ...ادامه مطلب
به قلم دامنه: به نام خدا. سلام. سید ابوالقاسم میرفندرسکی اهل روستای میرفندرسک رامیان استرآباد (=گرگان) فقیه، حکیم، ادیب عصر صفوی در قرن یازدهم هجری که در جفر و کیمیا یدِ طولانی داشت درین "رسالهی صناعیه» علاوه بر حکمت و عرفان، به پیشهها هم پرداخت. مطالعهاش برایم جذابیت داشت و در صفحهی ۶۶اش، موردِ منحصر و خاص؛ که خواهم پرداخت. وی پیشهها را این طور دسته ساخت: پیامبری پیشوایی فیلسوفی (حکیمی) متکلمی فقیهی (حکمت عملی) صنایع عملی (پزشکی، مهندسی و ...) علمهای خاص (موسیقی، منجمی، اصول فقه) که درین دسته پیشه از عمل خبری نیست. از طبقهبندی پیشه مشخص است مرحوم میرفندرسکی به لایهها در اجتماع باور دارد و از نظرش ورود به دو پیشهی «پیامبری ، پیشوایی» ویژهی اشخاص خاص است؛ ولی دروازهی سایر پیشه را برای ورود و خروج اشخاص، باز میداند و اشتغال به آن را از آنِ همگان. یک نکتهی علمی هم بگویم: میرفندرسکی چون خود فیلسوف و حکیم بود، فرق فیلسوف حکیم با متکلم را درین میداند (ر.ک: ص ۶۸) که حکیم علمش از "لِمّ" است یعنی از راه فکر و خِرَد؛ که راز اختلاف شریعتها را نیک درمییابد. اما متکلم علمش از "اِنّ" است یعنی فقط همان شریعت را میپذیرد که در آن زاده شده و با آن زیسته است. بخوانید, ...ادامه مطلب