به قلم دامنه، به نام خدا. سلام. غروب دیروز ذهنم همین عنوان -قُله عین قُلک عمل میکند- را ساخت. گفتم فردا ستون روزم کنم. کردم. کودک -حتی بزرگسال- قُلک را دوست دارد؛ چون عین خزانه عمل میکند؛ ذخیره ذخیره ذخیره، سپس سرِ نیاز، هزینه هزینه هزینه. چقدر هم خوش میگذرد شکستن قلک به وقت نیازش. من خود در زندگی سختم که با فقر همسایهی دیواربهدیوار بودم (خصوصا" ایام دانشگاه) چند بار قُلک شکستم و پولِ خُردها را جیب کردم و زندگی پیش بردم در اَعلای فقر. اینک با آن خاطراتم میآموزم که زندگی چشِش هم ناداری است و هم دارایی. همین که در دنیای خدای باریتعالی مابینِ ناداری و دارایی، زیست میکنم و نیازمند خلق نشدم یعنی هم قُله دارم و هم قُلک؛ ولو قُلک کوچک و قُلهی کمارتفاع. اینک صبح -که پا شدم مقدمات منظم روزانهام را طی کردم- آمدم سرِ پیشخوان، دیدم روزنامهی "مهد تمدن" امروز شنبه (۱۴ مرداد ۱۴۰۲ عکس روی این متن) تیتری کار کرده که حرف من هم بوده؛ تِلهپاتی (=دورآگاهی) انگار برقرار شده!!! میان ذهن من و متنِ مهد تمدن. نوشته بر روی عکس سمت چپش -که مردی با آب بطری در صددِ خنککردنش برآمده- : "چگونه ترقی زندگی اجتماعی ما آدمها، زمین را گرم و گرمتر میکند." باری؛ بنده چندباری گفته که راهی که بشر در پیش گرفته در صنعتیساختن افراطی جهان، کژه است و کج. سالها دورتر مهندس مرحوم مهدی بازرگان کتابی نوشت «راه انبیاء، راه بشر» و در آن نتیجه گرفته که بشر با همین طریق که میپیماید در واقع در راه انبیاء دارد پیش میرود. آن کتاب، مدتها جزوِ کتابهای تبیینی و ایدئولوژیکی در "سازمان مجاهدین خلق" اولیه شده بود که سپس وقتی میان بازرگان و سازمان تروریستی رجوی در اول انقلاب تنش برقرار شد این کتابش هم کنار گذاشته , ...ادامه مطلب